هفت نکته ی مهم وجود دارد که می تواند برنامه ی کاهش وزن ما را تکمیل کرده و در به نتیجه رسیدن برنامه رژیمی به ما کمک کند:
1.میل و احساس نیاز به کاهش وزن باید از جانب خود فرد باشد. اگر در مورد تغییر در شیوه زندگی خود دچار تردید و دودلی هستید یا به خاطر خوشحالی و رضایت دیگران تصمیم به این کار گرفته اید به احتمال زیاد با شکست مواجه خواهید شد. دقت داشته باشید که هنگام ایجاد تغییرات بررسی کنید که کدام تغییر بر روی شما جواب می دهد. رژیم غذایی و برنامه ی ورزشی دوست شما ممکن است در مورد شما کاملا غلط باشد. کلید کاهش وزن، پیدا کردن روشی است که در مورد شما کارساز باشد.
2. خودتان را در مورد این که در اجرای برنامه ی کاهش وزن ایده آل نیستید سرزنش نکنید. زمانی که تلاش شما در جلوگیری از پرخوری مؤثر واقع نشد به این معنی نیست که برنامه ی کنترل وزن شما کاملا با شکست مواجه شده و باید آن را رها کنید. سعی کنید که اشتباهات خود را بپذیرید ولی اجازه ندهید که این اشتباهات و انتخاب های نادرست از غذاها شما را از ادامه مسیر بازدارد. این قضیه در مورد ورزش هم صادق است. بازماندن از اجرای بخش اندکی از برنامه های ورزش که می بایستی انجام می دادید به این معنی نیست که دیگر نمی توانید به برنامه ی قبلی خود بازگردید. کنترل وزن به این معنا نیست که شما در همه زمان ها انتخاب درستی از غذاها داشته باشید بلکه به این معنی است که تلاش کنید در اکثر مواقع انتخاب های خوب و شایسته ای داشته باشید.
3. سعی کنید از محیط ها و شرایط وسوسه کننده ای که باعث کارشکنی در برنامه غذاییتان می شود دوری کنید. برای همه ی ما شرایطی وجود دارد که ما را در معرض پرخوری قرار می دهد. مثلا زمان استراحت میان روز برای صرف چای یا قهوه، یا قرار گرفتن در جمع دوستان بعد از کار روزانه می تواند فرصت مناسبی برای پرخوری و کارشکنی در اجرای رژیم باشد. پس، از قرار گرفتن در چنین شرایطی اجتناب کنید و تلاش کنید فعالیت ها و سرگرمی های دیگری را برای این زمانها برنامه ریزی کنید.
4.سعی کنید بیشتر با افرادی که به تلاش های شما برای کاهش وزن بها می دهند و از شما حمایت می کنند همنشینی داشته باشید. حتی دوستان بسیار خوب ما هم می توانند دانسته یا ندانسته باعث خراب شدن برنامه کاهش وزن ما شوند. اوقات خود را با افرادی سپری کنید که شما را برای خوردن غذاهای کم ارزش تحت فشار قرار ندهند.
5. هنگام دستیابی به اهداف میان مدت، برای خود جوایزی غیر از غذا در نظر بگیرید. به عنوان مثال در پایان هفته اول اجرای برنامه غذایی سالم یا بعد از کاهش اولین دو کیلو از وزنتان برای خود یک کتاب یا یک CD به عنوان جایزه خریداری کنید.
5.یخچال و گنجه ی خود را با غذاهای سالم پر کنید. از تنقلات پر کالری ولی کم ارزش از لحاظ مواد مغذی، مثل چیپس و بیسکوئیت و شکلات دوری کنید ولی فراموش نکنید که گزینه های سالم تری مثل میوه جات و سبزیجات تازه و خشک شده، ماست و شیر کم چرب، ذرت بو داده و ... را جایگزین آنها کرده و در دسترس خود قرار دهید. مثلا یک عدد سیب می تواند میان وعده ی بسیار مناسبی برای رفع حالت گرسنگی شما باشد.
متخصصین تغذیه معتقدند که غذا بهترین منبع مواد مغذی است. در صورتی که غذاهای متنوعی از غلات، سبزیجات، میوهجات، گوشت و لبنیات استفاده کنید به قرصهای ویتامین و مواد معدنی نیاز پیدا نمیکنید. با این وجود در صورتی که نیازهای تغذیهای شما با منابع معمولی غذایی برطرف نشود مصرف مکملها میتواند برای شما سودمند باشد. مثلاً در افرادی که کمبود لاکتات دارند و قادر به هضم شیر و برخی فراوردههای آن نیستند و یا آلرژی به شیر دارند ،در صورتی که این افراد از غذاهای محتوی کلسیم فراوان مانند اسفناج، کلم و باقالا استفاده نکنند، مصرف یک مکمل کلسیمی مفید خواهد بود.
درکسانی که رژیم گیاهخواری دارند مصرف ویتامین B12 ، آهن، روی و مکمل کلسیمی مورد نیاز میباشد.
تجربه نشان میدهد ورزشکاران از مکملهایی استفاده میکنند که رژیم غذایی آنها به طور کامل این نیازها را تامین نموده و بسیاری از آنان ادعا دارند که از مصرف مکملها سود بردهاند. علتش این است که این افراد از طریق انجام فعالیتهای شدید به بدنشان فشار میآورند و در برخی مراحل تمرین نیاز به مواد مغذی اضافی پیدا میکنند و از طرفی مصرف یک قرص سادهتر از مصرف مواد مغذی به نظر میرسد. ولی باید در مصرف این مکملها محتاط باشند و مراقب باشند که از مکملی استفاده نکنند که به عنوان دوپینگ محسوب شود و باعث محرومیت آنها از ورزش شود.عوارض آنرا در نظر بگیرند. بعضی از آنها عوارض سمی دارند. در ضمن باید اثربخشی آن تایید شده باشد.
بعد از اینکه ثابت شد مکمل قانونی و بی خطر و موثر است لازم است تعیین شود آیا واقعاً به آن نیاز دارند. به عنوان مثال در دوندگان زن به علت اینکه ذخایر آهن پایین است مصرف مکمل آهن مفید میباشد کراتین در ورزشهای قدرتی تا حدی مفید است ولی در صورتی که ورزشکار استقامتی باشد به آن نیاز ندارد.