متخصصین تغذیه معتقدند که غذا بهترین منبع مواد مغذی است. در صورتی که غذاهای متنوعی از غلات، سبزیجات، میوه‌جات، گوشت و لبنیات استفاده کنید به قرص‌های ویتامین و مواد معدنی نیاز پیدا نمی‌کنید. با این وجود در صورتی که نیازهای تغذیه‌ای شما با منابع معمولی غذایی برطرف نشود مصرف مکمل‌ها می‌تواند برای شما سودمند باشد. مثلاً در افرادی که کمبود لاکتات دارند و قادر به هضم شیر و برخی فراورده‌های آن نیستند و یا آلرژی به شیر دارند ،در صورتی که این افراد از غذاهای محتوی کلسیم فراوان مانند اسفناج، کلم و باقالا استفاده نکنند، مصرف یک مکمل کلسیمی مفید خواهد بود.
درکسانی که رژیم گیاهخواری دارند مصرف ویتامین B12 ، آهن، روی و مکمل کلسیمی مورد نیاز می‌باشد.
تجربه نشان میدهد ورزشکاران از مکمل‌هایی استفاده می‌کنند که رژیم غذایی آنها به طور کامل این نیازها را تامین نموده و بسیاری از آنان ادعا دارند که از مصرف مکمل‌ها سود برده‌اند. علتش این است که این افراد از طریق انجام فعالیتهای شدید به بدنشان فشار می‌آورند و در برخی مراحل تمرین نیاز به مواد مغذی اضافی پیدا می‌کنند و از طرفی مصرف یک قرص ساده‌تر از مصرف مواد مغذی به نظر می‌رسد. ولی باید در مصرف این مکمل‌ها محتاط باشند و مراقب باشند که از مکملی استفاده نکنند که به عنوان دوپینگ محسوب شود و باعث محرومیت آنها از ورزش شود.عوارض آنرا در نظر بگیرند. بعضی از آنها عوارض سمی دارند. در ضمن باید اثربخشی آن تایید شده باشد.
بعد از اینکه ثابت شد مکمل قانونی و بی خطر و موثر است لازم است تعیین شود آیا واقعاً به آن نیاز دارند. به عنوان مثال در دوندگان زن به علت اینکه ذخایر آهن پایین است مصرف مکمل آهن مفید می‌باشد کراتین در ورزشهای قدرتی تا حدی مفید است ولی در صورتی که ورزشکار استقامتی باشد به آن نیاز ندارد.
با سلام.مقاله ی بسیار جالب ومفیدی است وکاملا مطابق با نظریات تجربیت محققین ودانشمندان می باشد.
با تشکر